دانلود تحقیق با موضوع آداب سخن گفتن پيامبر اعظم،
در قالب word و در 6 صفحه، قابل ویرایش.

بخشی از متن تحقیق:
پيامبر
هرگز بدون جهت‏سخن نمى‏گفت، و اگر سخنى مى‏گفت‏ بيشتر جنبه موعظه و پند
داشت، يا مطلبى را مى‏آموخت و يا به معروف و خيرى امر مى‏كرد و يا از شر و
منكرى مردم را باز مى‏داشت، تمام‏سخنانش سودمند و يك كلمه، نه بلكه يك حرف،
پوچ و بى‏ارزش نبود، زيرا خوب مى‏دانست كه: «و ما يلفظ من قول الا لديه
رقيب عتيد» وانگهى پيامبر اسوه است و الگو و اوست انسان كامل. پيامبر
كسى‏است كه نخستين آفريده پروردگار، نور مباركش است: «اول ما خلق‏الله
نورى‏» پس، از اين نور كامل چيزى تراوش نمى‏كند جز نور، و هر چه مى‏گويد
گفته خدا است «و ما ينطق عن الهوى ان هو الا وحى‏يوحى‏». پيامبر هرگز از
ذكر خدا غافل نمى‏شد. در روايت است: «ولايجلس و لايقوم الا على ذكر» او
نمى‏نشست و برنمى‏خاست جز با ذكر و ياد خدا. پيامبر در هر آن قرين و همنشين
ذكر خدا بود چه بر زبان آورد و چه در دل گويد. او خود ذكر خدا را كفاره
مجلس‏ مى‏دانست و اعلام مى‏داشت كه اگر در مجلسى ياد خدا نباشد يا ذكرى ‏از
اهل بيت كه آن نيز ياد خدا است، پس آن مجلس بر اهلش وزر و وبال است و نحس
است و شوم. و اگر حضرت مى‏خنديد از تبسم تجاوز نمى‏كرد «جل ضحكه التبسم‏»
زيرا قهقهه و خنده با صدا با شئون ‏انسان مودب منافات دارد چه رسد به انسان
كامل و چه رسد به اشرف‏ مخلوقات…