کودکان فضاها را چطور می بینند؟
چطور فضا برای ایشان ساخته می شود؟
آنها چه مکانی را دوست دارند وچه مکانی را دوست ندارند؟
چطور عناصر و بویژه اجزاء معماری برای کودکان جذاب می شوند؟
یه
جایی هست که بچه ها می رن اونجا… بدون هیچ اجباری… کلاسها و اتاق ها
نسبتا آزاد هستند… بچه ها می توانند به فعالیت های مورد علاقه خود
بپردازند…
برخی از مهترین ویژگی ها در معماری كودكان عبارت است از – دوری از پیچیدگی
 -متناسب بودن با تخیل كودكان و دوری از واقع گرایی و در عین حال بیان واقعیت
 – استفاده از تشابه و استعاره و سمبل در انتقال پیام
 – استفاده از رنگ به منظور جلو گیری از یكنواختی و به كار گیری تنوع بیشتر
–  به كار گیری ریتم های تند وكند ودر عین حال ساده
–  استفاده از خطوط نرم در شخصیت دهی تصاویر
–  اغراق در تناسبات واقعی
–  تناسب با فرهنگ و خواسته های دوران كودكی
–  رك گویی و نشاط …