از نیازهای دیرینه ی بشر روشنایی بود تا به واسطه ی آن از دام ظلمت و
تاریکی برهد .با پیشرفت زمان درهر گوشه و کنار راه و رسمی برای مبارزه با
عفریت سیاهی شب ایجاد شد، که استفاده از دانه های روغنی یکی ازاین راه ها
بود.پیش از آنکه شمع اهمیتی بسزا داشت،لیک بیشتر در خانه ی اعیان و رجال
ودرباریان بکار می رفت.  خواجه شمس الدین می گوید:
شب تیره چوسرآرم ره پیچ پیچ زلفت
مگر آنکه شمع رویت بر من چراغ دارد
بی
تردید عوام ،در شهر و روستا،استفاده از روشنایی دانه های روغنی را برتر می
شمردند و بررسی دقیق آثار باستانی ،گواه این مدعاست که روغن چراغ بزرگترین
عامل موُثر در تأمین روشنایی مورد نیاز مردم بوده است….